Zuid-Afrika 2014

Zalige nachtrust gehad in onze honeymoonsuite. Lars, de Zweedse eigenaar van de B&B, serveert ons een ontbijt waar niets ontbreekt.

We vertrekken om een rondje te maken in de wijngebieden van Stellenbosch en Franschhoek. In Stellenbosch zelf maken we een stop. We rijden door Stellenbosch en rijden door een buurt waar het letterlijk zwart van het volk ziet. In deze omgeving is geen enkele blanke te bekennen. We overschrijden een onzichtbare grens en blanken verschijnen stapsgewijs meer en meer tot we in het centrum komen waar het aantal blanken de zwarten veruit overtreft. Hier zijn ook de betere winkels, restaurants enz.

Verder de wijnroute gevolgd tot aan Franschhoek. Onderweg zijn we al ontelbare vinereys gepasseerd. Het zijn, zonder uitzondering, grote bedrijven met mooi aangelegde oprijlanen en gigantische gebouwen. Alles zeer verzorgd en mooi geconstrueerd. Het lijkt wel of elke vinerey niet alleen de beste wijn wil hebben maar ook het grootst wil uitpakken met alles wat er rond hangt.
In Franschhoek stoppen we in de “Petite Ferme”, ons aangeraden door onze eerste gastvrouw.
We drinken hier niet alleen wijn, maar eten hier ook onze lunch. Bij vele Vinereys kan je namelijk niet alleen wijn proeven maar ook nog eens eten. Dit dan uiteraard op een locatie waar je een fenomenaal uitzicht hebt over de omgeving en de wijnvelden.

In Franchhoek zelf willen we de Saturdaymarket bezoeken, maar deze is inmiddels reeds opgebroken. Verder terug richting B&B over een scienic route waar plots enkele baboons (bavianen) doodgemoedereerd op de rijweg zitten. Op veilige afstand gestopt en enkele foto’s genomen. Daarna nog een verfrissende plons in de pool en klaarmaken voor het avondeten.

Op aanraden van Lars gaan we eten bij “Stefanie’s”. Weer zo’n locatie met een zicht op False Bay en Somerset om nooit te vergeten. De leuze van het Restaurant is dat ze ernaar streven dat je hun eten minder snel vergeet dan het uitzicht dat ze bieden vanaf hun terras. Nu, het eten was zeker niet slecht, zelfs heel goed, maar kan niet tippen aan het avondmaal van gisteren. Dat was echt weergaloos.

Wat opviel in Stefanie’s was dat de bediening uitsluitend gebeurde door blanken. In het hele restaurant geen enkele zwarte. Tot nu steeds gegeten waar de bediening uitsluitend gebeurde door zwarten en bijna uitsluitend blanken aten.

Het valt tot nu echt op dat bijna alle “dienend” werk (ober, dienster, benzinestation, parkeerwachter,….) door zwarten wordt verricht. Ook zware werken worden uitsluitend door zwarten gedaan.

Half vijf ‘s morgens. Onze kamer wordt verlicht en het is geen zonlicht. Maddy schiet wakker en maakt de Luc wakker. Aan het venster van de kamer staat iemand die met een zaklamp naar binnen schijnt. Luc met een kreet zijn bed uit maar de zaklamp blijft onverminderd naar binnen schijnen. Bij het naderen van het schijnsel wordt duidelijk dat die man een stok heeft. De Luc rukt de stok uit de handen van de zwarte man die onmiddellijk eieren voor zijn geld kiest. Hij klimt als een mensaap over het traliewerk van de meer dan 2 meter hoge poort, die bovendien bovenaan beveiligd is met scherpe pieken.

Uiteindelijk blijkt de stok een soort zelfgefabriceerde grijparm te zijn. Een tak van een 2-tal meter lengte met vooraan een doorgezaagde Petfles. Hiermee wou hij de voorwerpen die op tafel lagen opscheppen. We zijn waarschijnlijk juist op tijd wakker geworden want er blijkt uiteindelijk niets ontvreemd te zijn. Toch wel effe schrikken en voor het vervolg van onze reis zijn we toch wat meer op onze hoede.

Na toch nog wat geslapen te hebben, lichten we onze gastvrouw in. Deze reageert niet echt verbaasd en stelt dat de beveiliging van de poort beter moet. Is dus waarschijnlijk niet de eerste keer dat dit gebeurd.

We ontbijten alsnog heel gezellig op het terras van de Guesthouse en vertrekken voor de tour van de Cape.
WOW. Wat een landschap. Echt supermooi. Het doet met momenten denken aan Schotland, dan weer Corsica, soms ook de Canarische Eilanden. We passeren enkele landmarks zoals Chapmans Peak, Misty Cliffs en houden halt aan Cape Point en Kaap die Goed Hoop. Die laatste twee liggen in een natuurpark dat door de Zuid Afrikanen nauwgezet proper gehouden word ondanks de massa toeristen die hier passeren.

We stoppen ook aan Boulders Bay. Eén van de enige plaatsen in Afrika waar de Afrikaanse pinguïn nog gedijt. Ook hier weer een massa toeristen, maar alles op een dusdanige wijze georganiseerd dat het niet storend is en ook de Pinguïns hebben ogenschijnlijk geen last van het massatoerisme. Die Pinguïns zien er wel heel schattig en lief uit en ze zijn hier massaal vertegenwoordigt.
Wanneer we een terrasje doen op de verdieping van een restaurant zien we een pinguin over de parking naar ons restaurant kwakkelen. De trap van het restaurant op, en vervolgens onmiddellijk naar achter, vermoedelijk de keuken in. Echt hilarisch hoe die beesten zich voortbewegen en de trap opspringen.
Vanop dit terras zien we iets later ook nog een grote school dolfijnen voorbij paraderen.

We gaan nu op zoek naar onze Guesthouse in Somerset West. De gps doet het weer fantastisch en we stoppen recht voor het Hottentotten Mountain View. We hebben ons eens laten gaan en krijgen de Honeymoon room. Vanuit de kamer zicht op de omliggende bergen en wijnvelden en op ons terras van 40 m² kunnen we makkelijk een feestje bouwen.
Van de gastvrouw krijgen we de aanbeveling om ’s avonds te gaan eten in het Erinvalt Estate Hotel & Spa. Klinkt redelijk chique en duur. Blijkt uiteindelijk ook wel zo, maar dan alleen voor het eerste. We laten ons eens lekker gaan en hebben hier een culinair superb a-la-carte 4-gangen menu met een heerlijke fles wijn. Dit voor de Soldenprijs van omgerekend 50 Euro.

Woensdag 26/02/2014 12:20 uur, eindelijk, voet op Zuid-Afrikaanse bodem. Na 14 uur vliegen, 2 tussenstops en een totale reistijd van een 25 tal uren zijn we aangekomen in Cape Town.

Auto afgehaald en voor de eerste maal met een auto met rechts stuur onderweg. Het is prachtig weer, maar toch, de ruitenwissers doen telkens er moet afgedraaid worden hun uiterste best om ons te ambeteren. De auto zelf is precies ook iets breder, vooral aan de linkerkant waar de spiegel nogal ver uitsteekt en de geparkeerde wagens niet uiterst links staan, en……ver uitstekende spiegels hebben.

We vinden ons guesthouse zonder verdere problemen en gaan onmiddellijk afkoelen in de pool. Daarna een eerste verkenning van Cape town. We trekken onmiddellijk naar Longstreet, het kloppende toeristische hart van Cape town.
We slaan onmiddellijk een fles overheerlijke kaapse wijn achterover en wandelen verder waar we in den “Dubliner” aan de praat raken met de manager. Na ons gesprek besluiten we om het voor ’s anderendaags geplande bezoek aan een township om ethische redenen te annuleren.
We gaan vervolgens eten bij Mama Afrika waar we een heerlijke maaltijd consumeren. Alleen het krokodillenvlees kan ons niet echt overtuigen. Daarna maar met den taxi naar ons Guesthouse, want Upperbloem ligt echt wel upper Cape Town.

Na een deugddoende nachtrust zorgt de gastvrouw van onze guesthouse voor een compleet ontbijt. Met het zicht dat we hier op Cape Town hebbe kan de dag niet meer stuk.

We wandelen naar Victoria Market, allerlei snuisterijen en typisch Afrikaanse “‘toeristische” souvenirtjes. Verder naar Waterfront, lange wandeling, niks te zien onderweg en heel heet. Waterfront is heel modern, gelegen aan het water (what’s in a name) met een aquarium, talloze winkeltjes, kermisattracties, restaurants, bars en zelfs een Belgische taverne. Hier kan je meer Belgische bieren krijgen als in sommige café’s in Belgie. Zelfs den Duvel Triple Hop. In het water spotten we enkele zeerobben die wel tam lijken.

Taxi naar de guesthouse en auto in naar de Tafelberg. We nemen de gondel naar de Tafelberg (één van de 7 nieuwe natuur wereldwonderen). Echt wel de moeite, zeker met het redelijk heldere weer dat wij hebben. We kunnen omzeggens het hele kaapse schiereiland overschouwen tot Cape Good Hope.

Een PRACHTIGE wandeling gemaakt op de “platte” Tafelberg waarna we terug afdalen met de gondel. Enkele belgen gesproken die, ongeveer, onze route in tegengestelde richting hebben gedaan. Enkele nuttige tips gekregen.

We rijden de Signal Hill op, Van hieruit starten de paragliders hun afdaling naar Cape Town. De wind zit echter niet goed en er kan niet afgedaald worden. Deze middag heeft deze Signal Hill ons anderzijds wel even doen verschieten. Op klokslag 12 uur wordt elke middag een kanonschot gelost. Wij liepen op dat moment onderaan deze Hill en dachten eerst aan een aanslag.

Nog een verfrissend zwemmeke in de guesthouse (Zalig na een snoeihete dag) en maar weer naar Long street voor ons avondmaal. We blijven Afrikaans denken en stappen binnen bij Mama Taitou.
Blijkt een Ethiopisch restaurant te zijn. Eten met de tien geboden, niet echt slecht, maar toch niet echt voor herhaling vatbaar. We weten nu wel wat ze zoal eten in Ethiopië en zijn verder ook te weten gekomen dat 2/3 van de Ethiopisch bevolking van de koffieteelt leeft.
Morgen met onze brede wagen de peninsula rond.e