Zuid-Afrika 2014

Gerhard en Alet van onze B&B zijn een leuk ouder koppel blanke Zuid Afrikanen die ons gisteravond voorstelden om in de Pub te gaan eten. Wij te voet naar die Pub. Het was hier even donker als een zwarte zwart ziet en geen straatverlichting.
Ons Alet was wel vergeten dat het zondag was en de Pub gesloten. Wijlie op zoek naar een andere eetgelegenheid in dit niet van restaurants uitpuilende dorpje. We vinden toch nog iets degelijks, de Blue Goose. Voor de verandering nog eens heel lekker gegeten met een subliem Zuid-Afrikaans nagerechtje: Malva.

Het ontbijt bij ons koppel was zoals gaan eten bij ons moe. We werden echt in de watten gelegd, Gerhard bakt de bacon & eggs en Alet babbelt aan één stuk door. We kregen enkele streek recepten waaronder de Malva pudding en met nog wat goede raad van Alet konden we op stap richting the big white shark.

Het weer hadden we niet echt mee, de zon ontbrak en het water was wegens de hevige wind van de voorbije dagen niet helder. Na een gezamenlijke lunch en instructies gingen we allemaal gekleed in een gele vissers jas naar de boot. Al snel kwamen we aan op de plaats waar the big white sharks zich ophouden. De bemanning lokt de sharks met dode vissenkoppen en een soort van levertraan. Meeuwen van allerlei kaliber en kleur doen zich te goed aan het lokaas en vliegen constant rond de boot.

Na wat rond dobberen komt er een eerste witte haai op het lokaas af. Wat een gigantische haai. Als die zo kort naast je komt kun je alleen maar ontzag hebben voor dit beest. Ze hebben een enorme kracht en hun gebit is om ‘U ‘ tegen te zeggen. De bemanningsleden spelen wat met het lokaas, dat aan een koord hangt; en de shark, die speelt volop mee. Op zeker ogenblik geeft die een slag met zijn staart, waarbij de ganse boot een douche krijgt. Indrukwekkend de kracht waarmee dit gebeurd. Geweldig om dit te zien en veilig op de boot te zitten.

Het uren dobberen op het water bracht wel met zich mee dat een groot deel van de passagiers kotsend of ziek naar de haaien zaten te turen.

Bij het terug varen ontmoeten we nog een walvis. We worden terug op het droge gezet en na het bekijken van de film met een warme tas soep keren we terug naar onze B&B, waar Luc een paar boze telefoontjes doet met de Bank en met de Bank Card Company, want geld afhalen en betalen met kaart is niet zo simpel hier. We zitten ook niet voor niets in ‘Afrika’.

is een leuke rit langs de zuidelijke boorden van nog steeds de Atlantische Oceaan. We nemen afscheid van gastheer Lars en geven onze Toyota de sporen. Ondertussen is het links rijden, link schakelen en de breedte aan de linkerkant een routine geworden. Valt uiteindelijk best mee.

In Gordon bay ontmoeten we een Vlaamse familie. Zij hebben na lange tijd zoeken een B&B overgenomen en openen de B&B in mei. De B&B is vrij groot, 7 kamers en een Spa & Wellness, genaamd “Celtic Manor”. We wensen hen veel succes en rijden verder langs de mooie kustroute.

De geplande route wijkt af van de doorgaande weg en we rijden een eerste maal onverhard. Een 5-tal Km gereden en een hekken. Weg gedaan. We kunnen niet anders dan terugdraaien en hebben een tweede ontmoeting met een familie bavianen.

In Betty’s bay is ook een kolonie Pinguïns te zien. Die mogen we natuurlijk niet missen en na eerst even op een verkeerde locatie te zijn beland vinden we onze favoriete diertjes terug. Die verkeerde locatie was anderzijds een supermooi strand waar de wind op dat moment snoeihard was. Het leek soms of we gezandstraald werden.

Via een tussenstop in Hermanus, belanden we op onze volgende verblijfplaats. B&B “De Kelders” in de gelijknamige plaats, vlakbij Gansbaai. Hier hebben we een kamer aan de rand van de oceaan waar in de periode Sep – Nov de walvissen voor ons terras paraderen. Nu is het heel wat minder want het is ondertussen ook beginnen regenen.

We boeken voor morgen een boottocht om de gevreesde witte haai eens in levende lijve te ontmoeten. We zijn benieuwd of we dit legendarisch dier effectief zullen zien. We hopen tevens dat het weer morgen iets beter zal zijn.